Historia pięciu kolorów

Kolory mają swoje własne legendy, mity i znaczenia. Reprezentują emocje i wpływają na nas nieświadomie. Kolekcja jedwabiu By Dariia Day występuje w pięciu różnych odcieniach. Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jakie historie czas napisał dla nich na przestrzeni wieków? Wszystkie są naprawdę fascynujące i mają głębsze znaczenie, niż się spodziewamy. Jakie opowieści szepną Ci do ucha Twoje jedwabne poszewki na poduszki By Dariia Day, gdy zaśniesz? Jakie legendy pokażą Ci jedwabne maski na oczy we śnie? Czytaj dalej, aby poznać wciągającą historię pięciu kolorów By Dariia Day.

Srebrna Szarość – kobiecość, bogactwo i nadprzyrodzoność

Metale zajmują szczególne miejsce w historii ludzkości. Ich wartość została dość szybko rozpoznana. W tym samym czasie ludzie zaczęli łączyć metale z nadprzyrodzoną symboliką. Podczas gdy złoto było postrzegane jako męska reprezentacja Słońca, srebro ze swoim tajemniczym i delikatnym blaskiem było postrzegane jako przeciwieństwo. Reprezentowało Księżyc i kobiecość, aby ostatecznie stać się symbolem nocy.

Uważano również, że srebro ma pewne supermoce. Miało chronić przed złem i niegodziwością. Pomyśl o wszystkich filmach o czarownicach, wilkołakach i wampirach. Nie jest przypadkiem, że srebro jest używane do ochrony ludzi i walki z siłami zła. Co ciekawe, koncepcja, że srebro ma właściwości ochronne, ewoluowała i wkrótce zaczęto uważać, że jest zdolne do wykrywania trucizn. Kiedy wchodziło w kontakt z jedną z nich, miało zmieniać swój kolor. Dlatego ludzie zaczęli używać srebrnych sztućców, aby mieć pewność, że ich posiłki są bezpieczne. Później srebrne sztućce stały się standardem.

Z materialnego punktu widzenia złoto zawsze było najważniejszym metalem w historii, ale to srebro łączy przeszłość z teraźniejszością. Hiszpańscy konkwistadorzy eksportowali 80% światowych dostaw srebra w ciągu dwóch stuleci. Ten napływ bogactw pozwolił Hiszpanii rozkwitnąć przez prawie pięćset lat. Ta procedura została rozwinięta do tego stopnia, że Argentyna została nazwana po łacińskim argentum, co oznacza srebrzysty.

Jednak srebro nie jest tylko symbolem przeszłości. Kiedy myślimy o przyszłości, srebro zawsze było postrzegane jako kolor postępu. Dla kultur XX wieku było symbolem podróży kosmicznych i odkryć kosmicznych.

Róż rumieniec – najbardziej kontrowersyjny kolor

Wierzyć lub nie, ale żaden inny kolor nie był nigdy tak zaciekle kwestionowany w historii ludzkości. Po pierwsze, wszystko zaczęło się od samej nazwy. Podczas gdy została już wymyślona i używana w wielu językach, angielski nadal jej nie miał w XVII wieku. Różowy był postrzegany jako odcień czerwieni, a nie osobny kolor i minęło trochę czasu, zanim w końcu znalazł się w centrum uwagi. Stało się to możliwe dzięki jego rosnącej popularności. Ceramika, odzież i malarstwo używały go tak często w XVII wieku, że w końcu trzeba było podjąć kroki. Nazwa pochodzi od goździków (Dianthus plumarius) – małych kwiatów z rodziny goździkowatych.

Wkrótce kolor ten stał się bardzo modny i stał się gorącym trendem w Rokoko. Influencerką tamtych czasów stała się nie kto inny, jak Madame de Pompadour, metresa króla Ludwika XV we Francji. Uwielbiała ten kolor tak bardzo, że wkrótce stał się hitem. Różowy był kolorem wybieranym przez wszystkich, którzy chcieli podkreślić swój silny charakter. Głównie wśród kobiet.

Teraz spór o płeć. Powszechnie wiadomo, że róż jest idealnym wyborem dla dziewczynek, podczas gdy niebieski jest zdecydowanie preferowany przez chłopców. Jednak nie zawsze tak było. W przeszłości było zupełnie odwrotnie. Matki ubierały swoich synów na różowo, ponieważ był on postrzegany jako mocny kolor. W końcu był postrzegany jako odcień czerwieni, który symbolizował władzę i rangę. Niebieski z drugiej strony był postrzegany jako bardziej stonowany i delikatny, więc wybierano go dla dziewczynek. Jakiś czas później rozpoczął się spór. W latach dwudziestych doszło do tego, że amerykańskie firmy w niektórych stanach oświadczyły, że róż jest bardziej męski, podczas gdy inne stany uważały odwrotnie. Czterdzieści lat później transformacja dziewczęcego różu i chłopięcego błękitu została zakończona i do pewnego stopnia pozostała do dziś.

Nie będzie przesadą stwierdzenie, że róż w historii był zarówno kobiecy, jak i męski, silny i delikatny, zaledwie odcieniem i w końcu kolorem samym w sobie. Okazuje się, że jest to kolor, który może objąć wszystkie podziały i pokonać wszystkie przeszkody.

French Beige – skromny kolor wielkich koncepcji

Poczucie ciepła, komfortu i zrównoważonego rozwoju. Beż jest jednym z tych kolorów, które mają setki odcieni na rynku, ale żaden z nich nie jest po prostu nazywany beżem. Ci, którzy kiedykolwiek kupili puszkę farby ściennej, wiedzą, o czym mówię.

Niektórzy ludzie go kochają i budują wokół niego cały wystrój wnętrz i garderobę, inni uważają, że to tylko kolor, jest zbyt bezpieczny i zupełnie nieinspirujący. Dla tych z was, którzy należą do klubu „nienawidzę beżu” – pozwólcie, że zmienię wasze zdanie, przedstawiając odrobinę jego historii.

Samo słowo pochodzi z języka francuskiego i zostało wymyślone w połowie XIX wieku. Beż odnosił się do tkaniny wykonanej z wełny owczej w jej naturalnym kolorze, ponieważ nigdy nie była farbowana. Minął czas i w końcu odcień i sama tkanina miały tę samą nazwę. Pod koniec XIX wieku stał się en vogue w jesiennych ubraniach, ponieważ był idealnym towarzyszem dla innych kolorów.

Beż nie jest tak krzykliwy jak gorący róż, tak samo mocny jak kwaśna zieleń lub zapierający dech w piersiach jak egipski błękit, ale buduje inną narrację. Jest symbolem życzliwości, przyjacielskości i niezawodności. Dlatego pierwsze komputery Mackintosh były produkowane w kolorze beżowym, aby promować ich swobodny i przyjazny styl. Chcesz czegoś większego, aby potwierdzić jego wielkość? W pewnym momencie dwóch naukowców zbadało wszechświat, aby zobaczyć, jaki jest jego kolor. Przebadali ponad 200 000 galaktyk, aby dowiedzieć się, że przestrzeń jest w rzeczywistości beżowa. Aby brzmiało to bardziej ekscytująco, wymyślili nową nazwę – cosmic latte.

Midnight Black – kolor wszystkiego i niczego

Czerń nie jest kolorem. Ci, którzy wierzą w to stwierdzenie, mają rację, ale ci, którzy zaprzeczają, że je akceptują, również się nie mylą. To najlepszy sposób na przedstawienie historii czerni – pełnej zestawień, kontrastów i niesamowitych historii.

Technicznie rzecz biorąc, czerń nie jest kolorem, ale raczej najciemniejszą wersją dowolnego odcienia. Jest to również to, co widzimy (lub raczej nie możemy zobaczyć), gdy nie ma światła. Więc nie byłoby przesadą stwierdzenie, że czerń jest zarówno brakiem koloru, jak i wszystkimi kolorami połączonymi razem. To prawdopodobnie czyni ją wyjątkową, fascynującą i interpretowaną na tak wiele, często zupełnie różnych sposobów przez różne kultury.

Czerń bardzo często kojarzona jest z ciemnymi siłami, złem, smutkiem i wszystkim, czego nie znamy, więc nas przeraża. Z drugiej strony uważano, że ma jednocześnie bardziej wyjątkową i łagodną stronę. Kojarzona z ciemnymi siłami w kulturze zachodniej, czerń była używana przez rodziców Indian w kohlu stosowanym jako makijaż oczu ich dzieci, aby chronić je przed złymi uczynkami. Poszli o krok dalej i dodali odrobinę sproszkowanego węgla drzewnego do mleka, aby jego biel nie przyciągała zła. Z drugiej strony rdzenni Amerykanie postrzegali czerń nie jako symbol strachu, ale raczej odwagi, mocy i siły.

Czerń stała się również kolorem mody wcześniej, niż mogliśmy się spodziewać. Około piętnastego wieku zaczęła mieć niezaprzeczalnie wielkie konotacje. Używany w odzieży czarny barwnik, jeśli został umiejętnie stworzony, był w końcu prawdziwą czernią w przeciwieństwie do okropnej żółto-ciemnoszarej, która istniała o wiele za długo. Ze względu na swoją głębię i proces tworzenia czerń była postrzegana jako kolor luksusu. Później zaczęli jej używać poważni profesjonaliści, aby zaznaczyć znaczenie swojego zawodu, a także ich uczciwość, celowość i umiarkowanie. Prawnicy, kupcy, lekarze, duchowni – wszyscy oni wybrali czerń jako kolor wyboru. Musieliśmy poczekać kilka stuleci, aby czerń jeszcze bardziej zyskała na znaczeniu. Najpierw Ford ze swoimi samochodami, które były produkowane wyłącznie w kolorze czarnym, a wkrótce potem Coco Chanel spopularyzowała czerń w modzie, zamieniając ją w symbol wyrafinowania. Jej koncepcja małej czarnej sukienki przetrwała próbę czasu i stała się podstawowym elementem garderoby każdej eleganckiej kobiety.

Kolejną interesującą rzeczą w czerni jest to, że pochłania światło. W 2014 roku stworzono najczarniejszą czerń. Vantablack zatrzymuje prawie 99,97% widma i jest najgłębszym odcieniem, jaki kiedykolwiek widziało ludzkie oko. Niesamowite jest patrzeć na nią, ponieważ wydaje się być bezgraniczną krainą z innego wymiaru – mikroświatem pełnym nieskończonych możliwości.

Powder White – czysty, ekskluzywny, rzadki

Biel jest kolorem światła. Pewnie dlatego od dawna jest kojarzona ze wszystkim, co dobre, honorowe i słodkie. Jest też symbolem ekskluzywności. Jest to jedyny odcień farby, którego nie da się stworzyć z innych kolorów. Istnieje sam w sobie i nie potrzebuje nikogo innego, aby powstać.

Historycznie rzecz biorąc, podczas gdy biel była dość łatwo dostępna w malarstwie, trudno było ją uzyskać w odzieży. Wkrótce stała się opcją tylko dla bogatych, podczas gdy mniej zamożni musieli radzić sobie z szarawymi i żółtawymi odcieniami naturalnych materiałów. Z drugiej strony, tkaniny takie jak na przykład bawełna musiały być intensywnie przetwarzane, aby uzyskać lśniącą biel, co czyniło je niezwykle drogimi. Utrzymanie ich w nieskazitelnej czystości było również uciążliwym zadaniem. Dlatego biel szybko stała się symbolem czystości i została zaadaptowana w różnych dziedzinach życia ludzkiego. Od nieskazitelnych obrusów po profesjonalną odzież medyczną, jest to kolor reprezentujący wszelkie dobro na świecie.

Jednak nie daj się zwieść słodkiej i niewinnej symbolice: białe gołębie symbolizujące pokój, Śnieżka z jej dobrocią i czystość sukni panny młodej. Powinieneś również znać ciemną stronę bieli, ponieważ ona ją ma. Zacznijmy od piękna. Przez wieki biała skóra była postrzegana jako symbol statusu i szlachetności. Było to de rigeur, aby ją osiągnąć w wyższych klasach i podziwiane przez niższe. Była używana w makijażu przez niezwykle długi czas w formie pasty, której głównym składnikiem był ołów. Obsesja na punkcie piękna okazała się śmiertelna. Substancja była niezwykle trująca i mogła powodować upośledzenie wzroku, wypadanie włosów i zmiany skórne. W cięższych przypadkach prowadziła do częstych gorączki, paraliżu, szaleństwa i ostatecznie śmierci. Co zabawne, ludzie wiedzieli o tym i nadal używali jej oszczędnie. Wyprodukowano wiele innych, całkowicie bezpiecznych alternatyw, ale ludzie trzymali się od nich z daleka, ponieważ ich wpływ na skórę był znacznie mniej spektakularny. Ołów w makijażu był więc używany, mimo że niszczył zdrowie setek osób. Niestety, stworzyło to naprawdę błędne koło. Był używany, aby poprawić wygląd skóry, ale ołów pogarszał jej stan, więc ludzie musieli się go trzymać i nakładać jeszcze więcej produktu, aby naprawić szkody. Naprawdę ciemna plama na nieskazitelnej historii białego koloru.

Niemniej jednak jest to tylko część historii, która niewątpliwie może wywołać gęsią skórkę. Na szczęście ma szczęśliwe zakończenie w postaci nowoczesnego makijażu, który nie tylko odżywia skórę, ale także sprawił, że biały kolor znów stał się symbolem czystości i dobroci.

Źródła

Tajemne życie koloru autorstwa Kassii St Clair

Historia koloru Gavina Evansa

Słownik kolorów projektanta Seana Adamsa

Kolor. Naturalna historia palety autorstwa Victorii Finlay

Księga symboli: refleksje na temat archetypowych obrazów autorstwa Taschena

Historia pięciu kolorów

Przeczytaj więcej